ေႀကြသက္မွာတထိတ္ထိတ္ေစာလုိ႔မုိ႔...
ေရႊရြက္လႊာတိတ္တဆိတ္ေမာရေအာင္ကြယ္၊
ဥၾသေတြက
တြန္လွၿပီ။
ေႏြအကူးေပမုိ႔ ေလအရူးရယ္က..
ေပြလူးကာဟုိသည္ခတ္ျပန္ေတာ့.
မႀကာမီ
သာကီနတ္ကယ္နဲ႔ ကြဲေလမွာ
သဲေၾကြလွပ္တယ္ကြယ္ ေ၀းတရပ္စီ။
စာေမးေတြ ေျဖအၿပီးမွာျဖင့္
ညွာေလးေဆြတစ္ေျပထီးဆီသုိ႔ ေရႊခရီးျဖန္႔လုိ႔ခ်ီ။
သူကေတာ့ ဌာနီမို႔ေပ်ာ္ျမဴး...
သူမသိေလဘု႔ ပူမိသူကဗ်ာရွင္မေတာ့...
မၾကာခင္သက္ကာေလွ်ာေပမဲ့၊
ညွာအၾကင္္ရြက္၀ါေမာသလုိ
ေန႔ေတြကို ေစ့ေရေစာတဲ့ျပင္..
ဥၾသသံညံ မဆိတ္ေလေတာ့..
သည္းမရႊင္
ထဲရင္ကထိတ္ပါဘိကြယ္...
ပုန္းတိတ္တိတ္ရူး......
No comments:
Post a Comment